Stevia rebaudiana to roślina pochodząca z Brazylii i Paragwaju. Ze względu na swoje właściwości stosowana jest jako zdrowy zamiennik cukru. Polecana jest w szczególności osobom będącym na diecie, diabetykom i chorym na fenyloketonurię.
To zawarte w niej glikozydy (rebaudiozyd A i stewiozyd) sprawiają, że stewia jest nawet do 300-tu razy słodsza od sacharozy, którą słodzi się na co dzień napoje, dodaje do wypieków itd. Ponadto substancje te nie są rakotwórcze ani nie mają wpływu na rozwój człowieka. Potwierdza to fakt, że glikozydy stewiolowe zostały dopuszczone do stosowania jako środki słodzące w UE (symbol E960). Warto pamiętać o nie przekraczaniu zalecanej dziennej dawki spożycia stewiolu, która wynosi 4mg/kg masy ciała.
Stewia zawiera również liczne składniki mineralne (m.in. potas, magnez, fosfor), kwasy (szczawiowy i foliowy) oraz witaminę C. W niewielkich ilościach zawiera również witaminy i mikroelementy. W przeciwieństwie do cukru nie ma kalorii, a co za tym idzie – nie podnosi poziomu glukozy we krwi, dlatego mogą ją stosować diabetycy. Dodatkowo u osób używających na co dzień stewii zamiast cukru zauważono brak rozwoju próchnicy i zahamowanie wzrostu płytki nazębnej.
Wydaje się więc, że stewia to idealny zamiennik dla cukru. Jest jednak jedno ALE… Smak stewii jest dość specyficzny i nie każdy jest w stanie się do niego przyzwyczaić. Dodana do napojów zmienia ich smak, pozostawiając w ustach ziołowy posmak. Używałam stewii w liściach, zmielonej i w tabletkach – smak napojów zawsze się zmieniał. Podobno inaczej jest z syropem ze stewii (25g liści zlewamy 300ml i gotujemy przez 10-20min po czym odstawiamy na pół godziny i odcedzamy), ale jeszcze nie próbowałam tego sposobu.
Stewię można dodawać do ciast i deserów, ale należy pamiętać że nie zachowuje się ona jak cukier – tj. nie fermentuje (nie nadaje się więc do przygotowywania rozczynu drożdżowego), nie karmelizuje się ani nie nadaje wypiekom kruchości. Jest za to odporna na wysokie temperatury (do 200 °C) oraz świetnie rozpuszcza się, zarówno w wodzie jak i w różnych alkoholach. Można ją też długo przechowywać bez utraty jej cennych wartości.
Pytanie tylko w jakiej formie kupić stewię. Za opakowanie mielonych liści (100g) zapłaciłam 15zł, za słodzik (250 tabletek) ok. 13 zł. Suszone liście kosztują ok. 100zł/kg. Nie wiem jak obecnie wygląda koszt stewii w płynie (gdyby ktoś się orientował to niech da znać). Wybór jest naprawdę duży a to, jaką formę wybierzemy zależy od tego jaka odpowiada nam – i naszemu portfelowi – najbardziej.
Pamiętajmy jednak, że nie wszystko co ma napis ‘Stewia’ jest warte kupienia… Jeżeli sprzedawca oferuje Wam stewię a w pudełku widzicie biały proszek to od razu podziękujcie. Naturalna, suszona, nieprzetworzona stewia ma zawsze zielony kolor. No i czytajcie składy – to zawsze pomoże Wam w wyborze właściwego produktu.
Na koniec ciekawostka małe ostrzeżenie, przypominające o tym jak ważne jest czytanie etykiet. Na rynku pojawiła się coca-cola z dopiskiem słodzona cukrem oraz stewią, niestety stewia w składzie znajduje się na ostatnim, wcale nie zaszczytnym, miejscu. Więcej na ten temat możecie przeczytać w osobnym poście (TUTAJ).
